Ogłoszenie upadłości konsumenckiej

AdobeStock

Po złożeniu wniosku do Sądu. Sąd formalnie bada wniosek, sprawdza i weryfikuje, czy dłużnik spełnił przesłanki ogłoszenia upadłości, a w szczególności wymóg niewypłacalności i jej niezawiniony charakter (badanie moralności płatniczej dłużnika).

Jeżeli wniosek został złożony prawidłowo (dłużnik podał wszystkie niezbędne informacje oraz załączył wszelkie oświadczenia), a także uiścił opłatę sadową od wniosku (30 zł) Sąd wydaje postanowienie w przedmiocie ogłoszenia upadłości dłużnika i powołuje syndyka (zarządca masy upadłości).

 

Sprzedaż majątku

Ogłoszenie upadłości prowadzi to przejęcia zarządu całego majątku upadłego przez syndyka który doprowadzi do jego spieniężenia (z reguły w drodze licytacji). Środki z tego uzyskane – o ile takie są – będą przeznaczone na spłatę części zobowiązań upadłego. Oznacza to jednak np. utratę mieszkania domu który będzie zlicytowany. W praktyce co do zasady upadły do czasu licytacji może zamieszkiwać z rodziną w takim lokalu, ale po jego sprzedaży musi się wyprowadzić

UWAGA! O ile lokal nie zostanie na licytacji zakupiony przez najbliższych członków rodziny (taka możliwość nie jest wykluczona) ISTNIEJE WSPARCIE DLA UPADŁEGO W ZASPOKOJENIU JEGO POTRZEB MIESZKANIOWYCH

Jeżeli upadły posiadał lokal mieszkalny bądź dom jednorodzinny, który został w toku postępowania sprzedany na spłatę wierzycieli, przysługuje mu uprawnienie do otrzymania kwoty pieniężnej odpowiadającej przeciętnemu czynszowi najmu lokalu mieszkalnego za okres od 12 do 24 miesięcy. Ewentualna egzekucja komornicza nie daje takich uprawnień. Jest to bardzo poważne wsparcie dla dłużnika i jego rodziny. Te środki są zagwarantowane w ustawie i wypłaca je syndyk ze środków zgromadzonych ze sprzedaży majątku (dom jednorodzinny, mieszkanie).

Spłata części zadłużenia

Następnie Sąd zasadniczo o ile istnieje taka możliwość nałoży na upadłego obowiązek spłaty pewnej pozostałej części długu. UWAGA – taki obowiązek nie może przekraczać istniejących możliwości zarobkowych upadłego i nie może być dłuższy niż 36 miesięcy. Upadłemu muszą być pozostawione środki do życia. W praktyce w największym uogólnieniu oznacza to, że upadły przez 3 lata będzie musiał się liczyć z koniecznością spłat w ustalonym przez Sąd zakresie swoich wierzycieli. i np   wysokość tych spłat zależy od możliwości finansowych upadłego i jego sytuacji osobistej.  Co więcej jeżeli upadły nie uzyskuje dochodów  i nie ma możliwości ich uzyskiwania, albo są one na tyle niewysokie że wystarczają tylko na jego utrzymanie to część długu nie jest rozkładana na raty, ale od razu następuje umorzenie całości zobowiązań!